Greek TV: Saga of stupidity no. 2008

Ωραία. Απλά υπέροχα...

Πώς γίνεται κάθε φορά που ανοίγω αυτό το μαραφέτι που λέγεται τηλεόραση να μου γυρίζουν τα άντερα, δέν ξέρω πργαματικά. Η Ζαχοπουλική πραγματικότητα είναι γύρω μας. Μέσα στα σπλάχνα μας θα έλεγα. Ξενοπήδησε ο υπουργός! Οι δημοσιογράφοι οργιάζουν. Εφαγε λεφτά ο υπουργός! Οι δημοσιογράφοι οργιάζουν λιγότερο. Υπάρχει διαφθορά! Οι δημοσιογράφοι το τονίζουν παίζοντας τον Mont Blanc με μαεστρία πάνω απο τα χαρτιά τους. Ο μέσος έλληνας είναι απέδευτος, αφραγος, άξεστος και βλέπει τηλεόραση 15 ώρες καθημερινά, σε μία δημοκρατική χώρα οπου η δημοκρατία πνέει τα λίσθια! Ας περάσουμε στο επόμενο θέμα...

 

Η δημοσιογραφία δέν είναι παίξε γέλασε! Η δημοσιογραφία είναι σκέτο παίξε, αλλά κάν' το με σοβαροφάνεια.

Παίξε με την παιδική αξιοπρέπεια: Δέν ξέρω άν θυμάστε τον βιασμό της 16 χρονης σε μία κατάληψη πέρυσι, οπου ΟΛΟΙ οι δημοσιογράφοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τις καταλήψεις σεξουαλικά οχυρά και πληγές παιδοπορνογραφίας. Σπήλωσαν ανεπανόρθωτα δύο ανηλήκους, έστω και ανώνυμα (βασικά ολα τα είχαν αποκαλύψει εκτός απο αυτό)  

Παίξε με τον ανθρώπινο πόνο: Οταν βλέπεις μία χαροκαμένη μάνα να θρηνεί το παιδί της, πάς εσύ σαν άνθρωπος να της πείς "πώς νιώθετε?"  Οταν ο άλλος έχει μόλις γλιτώσει απο του χάρου τα δόντια πας να τον ρωτήσεις "φοβηθήκατε?" Ελεος.

Παίξε με τα παράθυρα: Τα παράθυρα είναι κάτι σαν τα τετράγωνα των αστέρων. Μάντεψε ποιός ηθοποιός θα είναι στο κάτω-δεξιά και κέρδισε ενα υπέροχο μπρασελέ. Για να κάνουμε ενδιαφέρον τον διαγωνισμοό, ΑΝ ΒΓΑΛΕΙΣ ΑΚΡΗ ΑΠΟ ΠΑΡΑΘΥΡΑ (τι λένε, ποιοι συμφωνουνε. ποιοι οχι και που πάει η κουβέντα) ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΔΩΡΕΑΝ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΑΥΡΙΚΙΟ. Βασικά μέχρι να ασπρίσει ο μαυρίκιος, Τα μάυρα χάλια στα παράθυρα θα παραμένουν. Τα παράθυρα είναι μια υπέροχη μαγική εικόνα: Βλέπεις καθηγητές πανεπιστημίου που τα εύσημα και τα πτυχία καλύπτουν μέχρι και το ταβάνι, να συνδιαλέγονται με κατινιστικους όρους, φωνάζοντας για να ακουστούν περισσότερο ή για να μήν ακούγεται ο άλλος. Να χαρω εγώ καλλιέργεια (πατάτας)

Παίξε με την γνώση: Θα γίνω κακός και θα περιαυτολογίσω. Θυμάστε κάποτε τα φρουτάκια? Ναι. Αυτά τα υπέροχα μηχανηματάκια που με ένα μοχλό έβγαζαν τις διάφορες απεικονίσεις πηγών της βιταμίνης C? Μπράβο. Θυμάστε τι έγινε?  Βγήκε ο δημοσιογράφος-εισαγγελέας (να μην πώ όνομα ειναι και οικογενιάρχης) και ανάγκασε με την ελλειπή του γνώση να καταφέρει μια ελλειπή κυβέρνηση να βγάλει ηλίθιους νόμους? Θυμάστε τον άμοιρο ιδιοκτήτη Net Cafe που κρεμάστικε απο τον λευκό πύργο στην Θεσσαλονίκη? Λές και δέν υπάρχει παράνομος τζόγος! Τώρα τον ανακαλύψαμε μαζί με το Modem! Δυστυχώς είμαστε σέ μία χώρα οπου η ημιμάθεια ξεκινάει απο το γυαλί. Δυστυχώς.

Παιξε με τους συναδέλφους σου: Ενας δημοσιογραφικός "Γαμος" σχόλασε. Τα παιδιά της ζούγκλας και τα μαστάρια της Nastazia τώρα θσ κοιμούνται μόνα τους τα βράδια. Γιατι ο Baloo της ελληνικής δημοσιογραφίας παράτησε την ακριβοπληρωμένη του εφημερίδα και τον συνάδελφό του? Μπάζει απο κάπου νερά η βαρκα?

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ, ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΟΖ! οσο και αν προσπαθούν να την βάψουν. Ο Ζαχόπουλος δέν ήταν ο μόνος υπουργός που ξενοπηδούσε. Δέν ήταν ο μόνος υπουργός-προσοπείο που πίσω απο αυτόν, υπήρχε μία σπείρα που τον χρησιμοποίησε μέχρι που τον πέταξε (απ το παράθυρο) Εδώ έρχεται η ερώτηση. Τι ενδιαφέρει τον μέσο έλληνα? Τα πηδολογήματα του υπουργού ή οτι τα λεφτά απο την φορολογία και τα εισιτήρια απο τα μουσία πάνε στις τσέπες κάποιων? Μήπως το κρυφτούλι πίσω απο το δάχτυλό μας κατάντισε γελοίο?

Αυτή είναι άλλη μία επιβεβαίωση: άν θέλετε νέα, κλείστε την τηλεόραση, και πάρτε καμμια 10ριά εφημερίδες. Ακόμα καλύτερα βάλτε μπροστά το pc και ψάξτε ειδισεογραφικά πρακτορία.  Γρήγορα, εύκολα. Η τηλεόραση στην Ελλάδα έχει ακόμα δρόμο να διανύσει. Μέχρι τότε είναι ένα πολύ αξιόπιστο μόνιτορ για games και DVD movies και ημιαπασχόλιση σάν σκαμπό. Οσο για τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί... Θα θερίσουν αυτά που έσπειραν πολύ σύντομα. Οχι, δεν προσπαθω να φοβήσω κάποιον, απλά προειδοποιώ.

"Push the button, don't push the button- drop the station, change the channel!"

Φυσικά δέν ξεχνάμε τις Πυρκαγιές του καλοκαιριού...

Happy new year! Θυμάστε.....?

Το θρυλικό Atari 2600? Στην αυγή του 2008, την εποχή των τρελλών γραφικών, των on line υπηρεσιών και των εναλλακτικών μεθόδων διεπαφής, σας πάω πίσω. Πολύ πίσω. Τότε που ούτε εγώ, αλλά ούτε και οι περισσότεροι από εμάς είχαμε γεννηθεί. Τότε που όλα ξεκινούσαν…

Το Atari 2600 δεν ήταν η πρώτη οικιακή κονσόλα. Πριν από αυτό υπήρχε το Home Pong. Επίσης, δεν ήταν μόνη της. Υπήρχε το Mattel Colecovision. Το Atari 2600 είχε όμως κάτι που το έκανε αξεπέραστο: ποιότητα κατασκευής και μεγάλη-ατελείωτη, σχεδόν… άπειρη λίστα από τίτλους. Ήταν από τις πρώτες κονσόλες που είχε «προγραμματιζόμενες κασέτες» και μάλιστα είχε ανοίξει και την πατέντα κατασκευής κασσετών ώστε όλες οι εταιρίες που ενδιαφέρονταν να εκδώσουν λογισμικό για την κονσόλα, να μπορούν κατόπιν άδειας (η οποία αφορούσε την κασσέτα και την κατασκευή της… καμία σχέση με το περιεχόμενο). Το αποτέλεσμα? Από την μία μια πρόωρη άνθηση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, που ακολουθήθηκε από μία απίστευτη παρακμή. Δεν θα κάνω Retrospective. Λίγο πολύ όλοι μπορείτε να δείτε την ιστορία της κονσόλας στο Wikipedia.

Θα σας πώ το πόσο σημαντική είναι αυτή η κονσόλα για το gaming, σε μία φράση: ήταν η αρχή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών όπως τα ξέρουμε σήμερα. Παράδειγμα: Μπορεί το Super Mario αρκετά χρόνια μετά να άνοιξε τον δρόμο στα παιχνίδια πλατφόρμας, μα στο Atari μπήκαν οι ορισμοί των ειδών των παιχνιδιών. Το Pitfall ήταν platform, υπήρχε ένας ανώνυμος εξομοιωτής πτήσης (σε πολλά από τα παιχνίδια δεν ξέρω τα ονόματα) υπήρχαν shooters όπως το Mafia και άλλα πολλά. Ακόμα και παιχνίδια ακατάλληλα για ανηλίκους όπως το Beat em and eat them, είχαν βγει με στόχο το ώριμο κοινό.

Το Atari 2600 φυσικά έφτασε στα χέρια του αδερφού μου 20 ολόκληρα χρόνια πρίν. Ήμουν ακόμα μωρό. Δώρο από τον καπετάνιο νονό του που ταξίδευε πολύ. Σε αυτό έγινε και το ξεκίνημα της «καριέρας» σαν gamer. Το πρώτο παιχνίδι που θυμάμαι να έπαιξα ήταν το Yar’s revenge. Πολλά από αυτά τα παιχνίδια υπάρχουν σε κάτι χαζοηλεκτρονικά που συνδέονται στο AV-in απ’ ευθείας. Κανένα όμως δεν φτάνει την κλασσική αίσθηση του Atari 2600.

Με την έλευση του NES & Sega master system στο σπίτι, το Atari σιγά σιγά ξεχάστηκε σε μία αποθήκη και αργότερα κατέληξε στο μαγαζί του πατέρα μου (που τώρα ούτε αυτό υπάρχει σαν επιχείρηση.) Μέχρι την εποχή του Mega Drive τα παιχνίδια υπέπευταν στα ίδια μοτίβα των παιχνιδιών του Atari. Πέρασαν 2 γενιές για να αποκτήσουν τα παιχνίδια εισαγωγική σκηνή ενώ το boot screen δεν έκανε την εμφάνισή του παρά μόνο στα 16 bit.

Αργότερα ήρθε ένα Atari 2600 Lite. Μας χάρισε λίγες ακόμα στιγμές πρίν ξεγράψουμε μία για πάντα τον ενοχλητικό θόρυβο του.

Την παρουσία τους την θυμήθηκα όταν πήγα στο Elx Με τον Cubi και τον Kira. Εκεί είδα ξανά μετά από πολλά χρόνια δύο Atari 2600 lite. Εκεί είδα επίσης και κασσέτες για το σύστημα. Μεγάλο πράγμα τελικά τα ανταλλαξοστοκάδικα. Θυμήθηκα ότι υπάρχει και το Lite σε άχαρη κατάσταση αλλά και το μεγάλο ξύλινο, αυτό από την Αμερική.

Το ΟΚ δόθηκε από τον πατέρα αφού του είπα ότι είναι συλλεκτικά και πρέπει να βγούν από το υγρό και σκονισμένο μαγαζί που φυλάσσονταν τόσο καιρο. Εκεί έμαθα ότι ο πατέρας μου είχε κάνει εσωτερική μετατροπή στο μηχάνημα κι έτσι έχει δύο βίδες παραπανίσιες στο σασί του. Πραγματικά ο κυρ-Σταύρος στα νιάτα του είχε όρεξη… Βασικά η κονσόλα ήταν κατασκευασμένη και δούλευε στα 110 volts. Έτσι η μοντίφα του πατέρα μου στην πραγματικότητα είναι ένας εσωτερικός μετασχηματιστής οπού επέτρεψε στην κονσόλα να δουλέψει στα 220volts. Το Aerial Signal πάντως παρέμεινε NTSC και στις τότε παλιές τηλεοράσεις έπαιζε ασπρόμαυρα. Το ξέρατε ότι τα χειριστήρια του Master System και Mega Drive είναι πλήρως συμβατά με το Atari 2600? Όσοι έτυχε να έχουν και τις δύο κονσόλες, το ξέρουν. Βέβαια δεν είναι και τόσο ωραία η αίσθηση, αλλά σίγουρα ήταν αναγκαία, αφού το χειριστήριο του Atari είχε συγκριτικά πολύ περιορισμένο χρόνο ζωής.

Και τώρα είμαι εδώ. Με το παλιό Atari στα χέρια. Δεν έχω τεστάρει αν δουλεύει αφου δεν έχω τις κασσέτες. Δεν έχει καν φις πρίζας για την τροφοδοσία του. Αυτό και το μικρό αδερφάκι του από εδώ και πέρα θα βρίσκονται στην συλλογή μου. Έτσι, θα θυμάμαι ότι το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα ήταν από το Atari 2600.

Αλλαγή θέματος

Ο νέος χρόνος μπήκε κάπως ατσούμπαλα αλλά σίγουρα θετικά. Θετική είναι η ατμόσφαιρα στο σπίτι, θετικό το ότι όλοι είχαμε κέφια κατά την διάρκεια των γιορτών και επιτέλους αυτός ο πύργος των τεσσάρων ορόφων είχε λίγη από την ζεστασιά που του έλειπε. Βέβαια υπήρχαν μικροεντάσεις που άναψαν, κορυφώθηκαν και έσβησαν όσο το εορταστικό δεκαπενθήμερο προχωρούσε. Αύριο έχει μπετό. Μετά από μία ενοχλητική σειρά εξωτερικών δουλειών. ( να πω του στραβού το δίκιο έκανα και το Shopping μου.. .ας μην παραπονιέμαι…)

Ο νέος χρόνος με βρήκε χωρίς κάποιο νέο video game. Ούτε κάποιο Gadget. Τα αγαπημένα μου δώρα δεν έρχονται σχεδόν ποτέ Χριστούγεννα. Σε λίγες ημέρες έρχεται ένα Mp3 player της προκοπής αφού το προηγούμενο μουφοκινέζικο Captiva, μου έβγαζε την πίστη για να πάει από το ένα τραγούδι στο άλλο. Το νέο mp3 player είναι ένα Creative Zen 8gb. Επιτέλους κάτι επώνυμο στα χέρια μου (εκτός από τα Video Games)

ΟΧΙ δεν θα κάνω ανασκόπηση της χρονιάς… Ότι έγινε έγινε… βαρέθηκα να κάνω ανασκοπήσεις και βαριέμαι ακόμα περισσότερο να τις ανατυπώνω εγγράφως. Θα πω μόνο ότι ο χρόνος που πέρασε μου έδωσε περισσότερα απ ότι περίμενα και αυτό είναι καλό. Ελπίζω πάντα στο καλύτερο και φυσικά ελπίζω να γίνω κι εγώ καλύτερος! (οπουδήποτε)

Θα πρέπει να βρω επίσης κι ένα καλύτερο σλόγκαν να λέω την πρωτοχρονιά. Το προηγούμενο πάλιωσε…