Μετά από πολλές ημέρες που έχω να γράψω, βρίσκομαι επιτέλους στο δωμάτιο του κοινοβίου του πανεπιστημίου. Πολλές περιπέτειες και πολύ ταλαιπωρία με ανάμικτα συναισθήματα έχω να σας διηγηθώ…
Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή. Στις 7 του μήνα, πρωί-πρωί μπήκαμε σε ένα παριζιάνικο ταξί για να πάμε στον σταθμό Montparnasse. πολλές βαλίτσες, πολύ βάρος και η πρωινή κίνηση στην πόλη διεξαγόταν με δυσκολία λόγω της έντονης χιονόπτωσης της προηγούμενης νύχτας. Ο ταξιτζής ήταν πολύ προσεκτικός, αλλά το κακό έγινε. Το ταξί γλίστρησε στο λεπτό στρώμα παγωμένου χιονιού του οδοστρώματος και τσούγκρισε ένα άλλο ταξί που προπορευόταν.
Δεν ήταν μεγάλη η ζημιά, ούτε το τράνταγμα. Όμως ο μπροστινός ταξιτζής κατέβασε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι στον δρόμο να βρουν άλλο ταξί. Ο δικός μας μας κράτησε γιατί μας λυπήθηκε που είχαμε τα μπαγκάζια. Οπότε απλά έδωσε τα στοιχεία του στον άλλον ταξιτζή για να τα βρούνε. Βέβαια η συζήτηση μεταξύ τους ήταν φορτισμένη, είχαν κλείσει και τον δρόμο, ήρθε η τροχαία μέσα σε ελάχιστα λεπτά… όλα για ένα απλό τσούγκρισμά. Εμείς κατά-αγχωθήκαμε διότι θα αργούσαμε.
Τελικά φτάσαμε στον σταθμό για να πάρουμε το ταχύτατο και ακριβότατο TGV για να πάμε στην Rennes.
Φύσα τράβα σήκωνε, βάλαμε τις βαλίτσες στο τραίνο και ξεκινήσαμε. Στον δρόμο βρήκαμε περιοχές που ήταν χιονισμένες και παγωμένες. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τόσο χιόνι στην ζωή μου. Η Γαλλία όντας μία χώρα αυτάρκης σε θέματα αγροτικής παραγωγής, προσέφερε τα τεράστια αγροκτήματά της στον χιονιά για να τα κάνει λευκές απαστράπτουσες θάλασσες.
Ταυτόχρονα, αργήσαμε να φτάσουμε στην Rennes, λόγω του χιονιού. Το τραίνο σταμάτησε εντελώς αρκετές φορές για να καθαριστούν οι γραμμές. Με την ευκαιρία, έβγαλα φωτογραφίες το χιονισμένο τοπίο το οποίο μόνο μαγευτικό μπορεί να χαρακτηριστεί.
Φτάνοντας στην Rennes, μετά από 3 ώρες, έναν καφέ, τρία μίνι κέικ και ένα πακετάκι βρετονικά μπισκοτάκια, που είχαν γεύση κουραμπιέ χωρίς ζάχαρη άχνη, φτάσαμε στον σταθμό της Rennes όπου μας περίμενε η Elodie.
H Elodie, είναι μία γλυκιά κοπέλα που κάνει Master2 στην φιλοσοφική του Univ. Rennes 1. Δεν ήταν ιδιαιτέρα όμορφη, όμως είχε μία γλυκύτητα και το παρουσιαστικό της φώναζε “χάρισμα”. Δεν είναι να παραξενεύεται κανείς γιατί την επέλεξαν να συνοδεύει Erasmήτες…
Με το Άγχος και τα λοιπά, την πήγαμε και την φέραμε την κοπέλα 2-3 φορές μέσα στην πόλη με το αμάξι της, ενώ κινδύνευσε να χάσει το μάθημά της επειδή αργούσε να ανοίξει η γραμματεία των φοιτητικών καταλυμάτων.
Μιλώντας για καταλύματα, εδώ κολλάει η “δυσάρεστη έκπληξη”. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό δωμάτιο με ένα κρεβάτι, μία καρέκλα, μια ντουλάπα, ράφια και νιπτήρα, με κοινή θέρμανση η οποία προέρχεται από το πάτωμα. Τα έπιπλα είναι ξεχαρβαλωμένα και το δωμάτιο δεν έχει βαφτεί ξανά από τον προηγούμενο ένοικό του.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι οι κοινόχρηστες τουαλέτες και τα κοινόχρηστα μπάνια.
Οι άντρες πρακτικά δεν έχουν τουαλέτες στον όροφο που βρίσκομαι ενώ για να ανοίξει το φώς πρέπει να κλείσεις και να κλειδώσεις την πόρτα, γιατί ο διακόπτης είναι μέσα στο κάσσωμα της πόρτας. Όι λεκάνες δεν έχουν καπάκια και καθαρίζονται 2 φορές την ημέρα. Φανταστείτε τώρα ότι για να κάνω το χοντρό μου, κατεβαίνω στον κάτω όροφο. Ευτυχώς διαπίστωσα ότι τα κορίτσια του πάνω ορόφου έρχονται στον δικό μας οπότε η κατάληψη των χέστρων εκτός ορόφου επιτρέπεται… (βασικά και να μην επιτρέπεται… χέστηκα)
Κάνοντας τις υποχρεώσεις… Μιλάμε για πολύ χαρτί και γραφειοκρατία. Συμπληρώσαμε πάρα μα πάρα πολλά χαρτιά. Πρέπει να έγραψα το όνομά μου πάνω από 30 φορές (χωρίς πλάκα) ακολουθούμενο με την υπογραφή μου. Να φανταστείτε ότι ακόμα δεν έχω τελειώσει με τα πάντα. Πρέπει να δηλώσω μαθήματα μέχρι τις 26 του μήνα και να στείλω τις (πολλές) αλλαγές του Learning Agreement στο υπεύθυνο καθηγητή. Αν αυτό σας ακούγεται πολύ, θα έπρεπε να δείτε τι χρειάστηκε να κάνω για να πάρω το δωμάτιο. Μέχρι και λογαριασμό σε τράπεζα έπρεπε να ανοίξω για να πάρω αριθμό κοινωνικής ασφάλισης (το λένε RIB εδώ και είναι ουσιαστικά ένας λογαριασμός ταμιευτηρίου) και να κάνω μία ασφάλεια κατοικίας πολλαπλών ρίσκων.
Αυτό που θα ήθελα να παρατηρήσω είναι ότι ναι μεν έφτασε η χάρη μας σε όλα τα πλάτη και μήκη της μικρής πόλης της Rennes, αλλά οι δουλειές τελείωσαν μέσα σε 4 ημέρες. Εκτός βέβαια από το βοήθημα κατοικίας (CAF) το οποίο το έκανα μόνος μου με μία πολύ απλή διαδικασία μέσω της γραμματείας των εστιών.
Οι περιπέτειες συνεχίζονται. Έχω να σας γράψω πολλά ακόμα όπως το πανεπιστήμιο, το φαγητό στα φοιτητικά εστιατόρια, τα πρόσωπα και τις καταστάσεις της πόλης, μιας που μιλάμε για μία πολύ ζωντανή πανεπιστημιούπολη! Μείνετε συντονισμένοι!
PS. No pictures σε αυτό το Post. Έρχονται όμως αρκετές στο επόμενο μιας που θα ασχοληθούμε με την Rennes. Enjoy your wall of text :P
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου