Blogs και η ελευθερία του λόγου: Γινόμαστε η δεύτερη Βόρεια Κορέα;

ΟΚ ο τίτλος παραείναι δυσοίωνος, αλλά σοβαρά, μήπως;

My second smartphone in less than a year.

Well, It had to be done. I’m officially done with cheap Android and moved along with cheap Windows Phone 7. Why cheap you ask? Here’s the story of it all.

Univesity of Rennes1 και η φοιτητική ζωή

Βρίσκομαι στο κλουβάκι που λέγεται φοιτητικό κατάλυμα και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το εκπαιδευτικό και το κοινωνικό σύστημα που υπάρχει εδώ.

Ας μιλήσουμε για τα τσιμέντα πάνω στα οποία κάθομαι αυτήν την στιγμή. Οι φοιτητικές εστίες του Beaulieu 33.

Πρόκειται για ένα παλιό κτήριο (όχι νεοκλασικό φυσικά) και παίζει να έχουν περάσει εκατοντάδες φοιτητές σε κάθε δωμάτιο. Οι κοινές κουζίνες και μπάνια είναι αρκετά βρώμικα και ξεχαρβαλωμένα. Σίγουρα δεν πιάνει την αστρονομική σκατίλα των κοινόχρηστων τουαλετών στον Ελληνικό στρατό, μιας που εδώ οι τουαλέτες καθαρίζονται από το προσωπικό. Όμως, πάντα και παντού μέσα σε τέτοια κτήρια, υπάρχουν τα γουρούνια που δεν έμαθαν ποτέ να σέβονται τον άλλον.

Το δωματιάκι είναι ΟΚ αν και… κλουβάκι. Από το παράθυρο περνάει αρκετό φώς το πρωί, ενώ τα πλαστικά παραθυρόφυλλα κρατάνε κατά βούληση το φώς και τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά.

Μέσα στο κτίριο υπάρχει επίσης αυτόματος πωλητής για καφέ, αναψυκτικά και σνακ και μία σάλα TV την οποία δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ (και ούτε θα την χρησιμοποιήσω ποτέ…)

Στα κοντινά κτήρια υπάρχουν πλυντήρια, δανειστική βιβλιοθήκη της οποίας ο χώρος διατίθεται για επιτραπέζια παιγνίδια και ως χώρος κοινωνικοποίησης, το Restaurant Universitaire Etoile, η υποδοχή (Στην οποία μπορείς να κάνεις παράπονα και φωτοτυπίες) και η γραμματεία η οποία πέρα από την τακτοποίηση της χαρτούρας, αναλαμβάνει να μαζεύει και τα ενοίκια.

Προχωράμε στο ζουμί της υπόθεσης. Το πανεπιστήμιο.

Εγώ λαμβάνω τα μαθήματά μου στο Faculte du Droit et Science Politique (στα σύντομα fac du droit) που βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης. πρόκειται για ένα τεράστιο κτήριο, κακάσχημο εξωτερικά, το οποίο φιλοξενεί τις δύο σχολές, τα αμφιθέατρα και εκατοντάδες γραφεία και αίθουσες.

Οι κυρίως αμφιθεατρικοί χώροι είναι 7 και σχεδόν όλα είναι τεράστιοι χώροι που μπορούν άνετα να χρησιμοποιηθούν για συνέδρια, προβολές και άλλες εκδηλώσεις πολύ ποιο επίσημες απο την καθημερινή παράδοση μαθημάτων. Το αμφιθέατρο 6 μάλιστα είναι ενα τρίπατο (!) πράγμα που θυμίζει κάτι σε μέγαρο μουσικής σε μικρογραφία.

 

Η μικροφωνική λειτουργεί πάντα. Φανταστείτε τώρα σε αυτά τα αμφιθέατρα αυτά να είναι ΓΕΜΑΤΑ τι πανζουρλισμός γίνεται. Έτσι, ο καθηγητής έρχεται πάντα με ένα μικρόφωνο πακέτο για να ξεκινήσει. Στις δύο πρώτες λέξεις όλοι βγάζουν τον σκασμό και αρχίζει το μάθημα.

Το πανεπιστήμιο όμως, πέρα από εξετάσεις, μαθήματα και ξανά εξετάσεις, είναι ένας καλοκουρδισμένος μηχανισμός υπηρεσιών. Το ίδιο το πανεπιστήμιο προσλαμβάνει γάλλους δίγλωσσους φοιτητές για να βοηθήσουν τους φοιτητές που δεν έχουν την γαλλική ως μητρική γλώσσα. Υπάρχουν εκατοντάδες άλλα προγράμματα τα οποία τρέχουν ταυτόχρονα, από πολιτιστικές εκδηλώσεις και συνέδρια, μέχρι συμπόσια για συζήτηση κοινωνικών θεμάτων όπως η ομοφοβία και ο νεανικός αλκοολισμός.

Όμως το πανεπιστήμιο σαν ένα ίδρυμα δεν θα μπορούσε να σταθεί απο μόνο του σε θέματα παροχών. Ή στέγαση όπως είπαμε παραπάνω είναι αντικείμενο διαφορετικού οργανισμού. Ο ίδιος οργανισμός είναι υπεύθυνος για τα εστιατόρια.

Τα ακαδημαϊκά εστιατόρια είναι διασκορπισμένα στην πόλη. Υπάρχει το etoile, το Fugeres, η Brasserie Hoche και άλλα μικρά διασκορπισμένα σημεία που σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας σερβίρουν φαγητό. Η αξία ενός γεύματος ανέρχεται στα 2.60 για τους φοιτητές, μέσω των ειδικών κουπονιών που πωλούνται μέσα στα εστιατόρια. Στην τιμή περιλαμβάνονται το κυρίως πιάτο, ένα γλυκό και ένα πρώτο πιάτο που μπορεί να αλλαχτεί με μία σαλάτα. Η ποσότητα σίγουρα δεν φτάνει εκείνη της φοιτητικής λέσχης της Μυτιλήνης αλλά το φαγητό είναι καταπληκτικό τόσο σε ποικιλία όσο και σε ποιότητα.

Επίσης, στην κεντρική σάλα, αφού βγεις από το σέλφ σέρβις, μπορείς να προσθέσεις σάλτσες, μαγιονέζα ή κέτσαπ ή αν βρίσκεις το φαγητό κρύο για τα γούστα σου, υπάρχουν φούρνοι μικροκυμάτων διαθέσιμοι για όποιον θέλει ένα γρήγορο ζέσταμα.

Μέχρι τώρα δεν έχω φάει κάτι που να μην μου αρέσει. Από το κλασσική μπιφτεκιά με τηγανιτές πατάτες, μέχρι φιλέτο ψαριού με λαχανικά στον ατμό και ρύζι, όλα ήταν ένα και ένα. Το ίδιο ισχύει και στις σαλάτες που συχνά έχουν τυρί μέσα (πέτυχα και ροκφόρ παρακαλώ) ενώ τα γλυκά ποικίλλουν από κομμάτια τάρτας μέχρι γιαουρτάκια με φρούτα και φρουτοσαλάτα κομπόστα.

Πληρωμένο θα μου πείτε σε σχέση με την Ελλάδα που τρώω απόλυτα τσάμπα. Όμως, βάζω στοίχημα ότι ο Housemaster και ο Γιωρίκας, δεν θα είχαν κανένα παράπονο αν η λέσχη έμοιαζε, μύριζε και είχε παρόμοια γεύση με τα ακαδημαϊκά εστιατόρια εδώ.

Σας άνοιξα την όρεξη έ; Εκτροχιάστηκα λίγο με τα νομ-νομ μιας που ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.

Ας περάσουμε λίγο στους κοινωνικούς οργανισμούς που είναι διαθέσιμοι στην Rennes και αφορούν κυρίως τους νέους. Η UEB ως κυρίως οργανισμός και το κέντρο νεότητας Les 4 Bis κάνουν μια οργανωμένη προσπάθεια προσανατολισμού της νεότητας.

Στο Les 4 Bis βρίσκονται πολλές υπηρεσίες που όταν τις άκουσα με άφησαν με ανοιχτό το στόμα. Υπάρχει η salle multimedia η οποία παρέχει δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο και χρήση ανοιχτών προγραμμάτων όπως firefox και open office, ένα ήρεμο μέρος για ανάγνωση και διεκπεραίωση εργασιών, ασύρματο δίκτυο, ενώ σε μεγάλες ραφιέρες υπήρχαν ντοσιέ που ενημέρωναν τους ενδιαφερόμενους για προγράμματα κατάρτισης και σπουδών. Υπήρχε ένας νεαρός ο οποίος υποδεχόταν τα παιδιά που ερχόντουσαν και μοίραζε τους κωδικούς για το internet. Η ίδια η σάλα είναι αρκετά μοντέρνα, με μοκέτα, έντονα χρώματα και πόπ καταβολές.

Στο ίδιο κτήριο υπάρχει αίθουσα εκδηλώσεων μαζί με σκηνή και φωτισμό στην οποία λαμβάνουν χώρα διάφορες εκδηλώσεις. Από θεατρικά και ομιλίες μέχρι ρόκ συναυλίες. Καμία σχέση με τις βαρετές κατευθυνόμενες και καθ’ όλα ευνουχισμένες νεανικές μαλακίες που έχουμε εδώ στην Ελλάδα από παρόμοιους οργανισμούς. Οι νέοι εκφράζονται χωρίς να υπάρχουν οι αχρείαστοι καθωσπρεπισμοί. Ηλεκτρονική μουσική; Πάγκ ρόκ; Όλα εδώ. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν γινόταν και σόου με drague queens (άντρες που υποδύονται διάσημες κυρίες για σατιρικούς σκοπούς. Το κάνει ο Ζαχαράτος χρόνια τώρα) Νομίζω πάντως ότι έγινε στο diapason αλλά δεν είμαι σίγουρος…

Στο 4bis επίσης υπάρχουν γραφεία υποστήριξης, αγγελίες για δουλειά, πώληση, αγορά ή για συμπόρευση με αυτοκίνητο προς διάφορους προορισμούς. Υπάρχει γραφείο εύρεσης στέγης, εύρεσης εργασίας και σύμβουλος για την απεξάρτηση από την οικογένεια – κάτι που χρειαζόμαστε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ στην Ελλάδα, χώρος έκθεσης φωτογραφιών και ζωγραφικής.

Τέλος, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ο τελευταίος χώρος. Ο χώρος της υγείας και της ψυχολογικής υποστήριξης. Εκεί υπάρχουν τραπεζάκια και καρέκλες για συζήτηση ενώ ένας συγκεκριμένος ειδικός ψυχολόγος μπορεί να δεχτεί χωρίς ραντεβού και ανώνυμα οποιονδήποτε ζητήσει την βοήθειά του για θέματα υγείας, σεξ, ψυχολογίας, ακόμα και ενδοοικογενειακής βίας.

Το εν λόγω κτίριο φωνάζει ότι η κοινωνική πολιτική είναι εφικτή αν υπάρχει θέληση. Είναι τόσο αφιερωμένο στους νέους που ανοίγει όταν ξυπνάνε (12 το πρωί) και κλείνει λίγο πριν βγουν για ποτό (8 το βράδυ) ενώ οι παροχές του δεν σταματάνε στο εσωτερικό του. Διοργανώνονται εκδρομές, βοηθάνε παιδιά χωρίς χαρτιά να ενσωματωθούν στην χώρα, έχουν θεματικές βραδιές σε μπουάτ τις πόλης. Υπάρχει πάντα κάτι να κάνεις. Κάποιος να απευθυνθείς αν έχεις κάποιο πρόβλημα. Είναι κάτι που πολλές χώρες το χρειάζονται και δυστυχώς ΚΑΙ η Ελλάδα.

Ας τελειώσω λοιπόν. Ελλάδα εναντίον Γαλλίας; Δεν θέλω να φανώ αχάριστος στην γενέτειρα μου αλλά τα έχουμε κάνει λίγο σκάτε au lait. Επίσης εκτίμησα κάποια πράγματα που πολλοί συμφοιτητές μου δεν τα έχουν εκτιμήσει όπως είναι το γεγονός ότι κάποιοι καθηγητές στην Ελλάδα κάνουν συμμετοχικό μάθημα και ότι μας μοιράζονται βιβλία και σημειώσεις από το ίδιο το πανεπιστήμιο. Ενώ το σύστημα εξέτασης εισαγωγής απευθείας στο πανεπιστήμιο επιλογής, είναι μακράν καλύτερος τρόπος από τις απαρχαιωμένες πανελλήνιες. Επίσης, σε μια παρέα αγοριών γύρω στην ηλικία μου, είπα ότι πιθανότατα του χρόνου να είμαι στρατό γιατί είναι υποχρεωτικός στην χώρα μας. Η απάντηση τα λέει όλα: «α κι εμείς κάτι τέτοιο είχαμε κάτι δεκαετίες πρίν. Γιατί σε εσάς δεν καταργήθηκε;»

Ελπίζω να σας κατατόπισα με το πόστ. Φυσικά, θα σας εξηγώ και διάφορες άλλες πτυχές στις επόμενες δημοσιεύσεις διότι σε μία είναι αδύνατον να χωρέσουν τόσες νέες εμπειρίες.

Σύνδεσμοι

οργανισμός στέγασης και σίτισης CROUS

UEB and LES 4 BIS

university Rennes 1

Εurovision Night Frights: Τί είδαμε, τι μας άρεσε και τί μας έφερε εμετό;;

Σήμερα καταχράστηκα το Twitter. Αυτό είναι σίγουρο. Όμως είναι δύσκολο να γράφεις στο Writer και να ποστάρεις την ώρα που τα γεγονότα τα βλέπει όλη η Ευρώπη ταυτόχρονα.

Ο Σάκαρός μας λοιπόν βρέθηκε στην 7ή θέση, και στην πρώτη ο Νορβηγός με το αφηγηματικό τραγούδι του (και το ξεμαλλιασμένο δοξάρι του που μάλλον του έφερε τύχη).

Οι Μαγγίρες, έκοψαν λίγο την περσινή ειρωνεία κρατώντας τις θεϊκές ατάκες που τις έχουν κάνει διάσημες.

Η φετινή διοργάνωση, έκοψε κάτι και έδωσε κάτι άλλο: Έκοψε το δωρεάν Tour στον Νικητή και έδωσε την ποιό εντυπωσιακή σκηνή που έχουμε δει στα χρονικά του θεσμού. Βασικά, είναι εντυπωσιακή στα χρονικά πολλών θεσμών, Eurovision και μη. Δεν παίζει να έχω ματαδεί τόσο μεγάλες οθόνες σε σκηνή που πρωταγωνίστησε για τρείς βραδιές μόνο.

Φέτος, το Kitche έκλεψε την παράσταση. Όσο προχωράνε τα χρόνια, τόσο οι συμμετοχές παρακαλάνε για προσοχή. Στα προηγούμενα χρόνια ήταν κοροϊδευτικά τραγούδια για τον θεσμό, πολιτικά μηνύματα (που στο τσακ δεν έκαναν την εμφάνισή τους και στον φετινό διαγωνισμό) και περίεργα χορευτικά (να κοιτάξω προς τον Ρακιτζή… άστο καλύτερα) Το 2009 γίνεται η μεγάλη αλλαγή και παίρνουμε τον δρόμο που ακολουθεί παγκόσμια η μουσική σκηνή: Φωτιά και γυμνά κορμιά. Ακόμα και ο Σάκης με το κοντό μπλουζάκι του άφησε φευγαλέες ματιές στους κοιλιακούς του. Ρίξτε και μία πρέζα βιολιά και τσέλα και έχετε την φετινή Eurovision στο πιάτο σας.

Επειδή θα πρέπει να κάνω μία μικρή διεργασία, θα αφήσω τα Twitters για αύριο που θα είμαι φρέσκος και ωραίος. Ομως μην φοβάστε! Υπάρχει πάντα το παντοδύναμο Link που υπάρχει για να συνδέει κάτι με κάτι άλλο!

Οπότε, κάντε εδώ για να μεταφερθείτε στο Twitter Profile μου. Γραφτείτε άμα θέλετε και γίνετε followers ούτως ώστε να σας τα πρήζω όσο συχνότερα γίνεται. :D

(μην ξεχνάτε να κάνετε Mouse Over στις εικόνες για τις λεζάντες)

Η ημέρα περιβάλλοντος (και άλλα πολλά...)

7 του μηνού σήμερα... ημέρα περιβάλλοντος...

Μέ εχουν ρωτήσει άπειρες φορές για το περιβάλλον... ειδικά τις τελευταίες ημέρες. Δέν ξέρω ξαφνικά τι έπιασε τους πάντες να ρωτάνε ξανά και ξανά και ξανά για το πως νιώθω που κάηκε η Πάρνηθα, να θέλουν να τους αναλύσω το ποιές μπορεί να είναι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον της αθήνας, αν πιστέυω οτι η αναδάσωση θα κάνει δουλειά και άλλα τέτοια.

Γενικα παρατηρώ ενα Trend με το περιβάλλον...

Εκει που καθόμαστε με την παρέα, κανονίζοντας το που θα πάμε να τα πιούμε, τσουπ(!) να σου και ενα κοκκινο ελάφι, μια ΧΥΤΑ, ενα κατι με το περιβάλλον για να αποπροσανατολίσουμε την κουβέντα και να δείξουμε τις γνώσεις μας στην περιβαλοντική μελέτη. Μετά η κουβέντα γυρνάει στο ποτό, στα νύχια και σε άλλες σημαντικές για τον μέσο έλληνα κουβέντες!!!

Ελα ομως που, πέρα απο την παπαρολογία που πάει σύννεφο, έπρεπε να καεί το Πήλιο και η Πάρνηθα για να μας μπεί στο μυαλό οτι τόσο καιρό στην Αθήνα σκοτώνουμε την Αττική Γή, οτι οι συνήθειες των ελλήνων (και εμένα μέσα) είναι οι χειρότερες ως προς το περιβάλλον (και δέν μιλάω μόνο για την φύση αλλα και για τα κοινόχρηστα μέρη που είναι τεράστιοι σκουπιδοντενεκέδες/τσιχλοδοχεια), οτι το αμάξι μας εχει αντικαταστήσει τα πόδια μας και άλλα πολλα.

Ωραία όμως το σκευτήκαμε... όμως αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι έλληνες, που τόσο καφιόμαστε οτι είμαστε απόγονοι, είναι οτι απο τα λόγια στην πράξη είναι το μεγαλύτερο βήμα.

Ο Έλην όμως, απο τον πρώτο πολίτη της χώρας μέχρι τον τελευταίο ζητίάνο(συμπεριλαμβανομένου και εμού), εχει ενα πρόβλημα στους "μεγάλους διασκελισμούς" και το ποιό πιθανό είναι οταν βρεθεί μπροστά στο πρόβλημα και την αλλαγή της συνήθειας που τόσο τον έχει βολέψει να πει.. "Ωχ αδερφέ... δέν βαριέσαι..."

Οπώτε θα ξαναπάει δύο τετράγωνα ποιο πάνω με το αμάξι, Θα πετάξει τσιγάρα και χαρτιά απο το παράθυρο του αμαξιού, θα βάζει την θερμανση τόσο δυνατα ωστε να κυκλοφορεί γυμνός στο σπίτι και θα ξαναπετάξει τα σκουπίδια απο το μπαλκόνι. Τα ίδια κλασσικά συνηθισμένα πράγματα...

Δέν μιλάμε για το πώς πρέπει να πετάμε το λάδι και άλλα γιατι θα με πείτε υστερικό...

Σε λίγο καιρό λοιπόν θα πάψουμε να το παίζουμε αγριεμένοι αγγελιοφόροι του περιβάλλοντος και θα ξαναρχίσουμε τις μίζερες συνήθειες μας...

Το δάχτυλο λοιπόν... επάνω μας. γιατι πρίν απ όλους τους φορείς και τις πυροσβεστικές, ΕΜΕΙΣ φταίμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

φωτιάς συνέχεια...

Οχι δέν θα μιλήσω ΠΑΛΙ για την πάρνηθα... Γι αυτό θα μιλήσω σε μερικούς μήνες οταν θα βάλω το ξερό μου να ρίξει ενα φακελάκι στο κουτί.

Θα μιλήσω για το τί συνεπάγεται ενα καμμένο βουνό.

Οικολογική σκοπιά: Αυτά λίγο πολύ τα ξέρουμε όλοι. Τέφρα στις πόλεις, Επικίνδυνα σωματίδια, μακροπρόθεσμες αλλαγές κλίματος, ζέστη, πλυμμήρες, μόλυνση, κ.λπ

Πολιτική σκοπιά: Ειδικά η πάρνηθα έκαψε μαζί και την κυβέρνηση, που εδώ που τα λέμε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ κυβέρνηση θα την εκανε παρανάλωμα, ευκαιρία λοιπόν για τους δημαρχοπολοτικονομαρχοβουλευτές να κερδίσουν ψήφους απο την "εξαγγελία αναδάσωσης" που στο κάτω κάτω είναι ΑΔΥΝΑΤΗ αφού τα περισσότερα δέντρα μεγαλώνουν στον ίσκιο των μεγαλυτέρων και γενικά σε ενα συγγενές περιβάλλον. Άσχετα αν σκάβοντας και "καθαρίζοντας" απομακρύνουμε και τους σπόρους οι οπίοι τυχόν έχουν πέσει. Ασχετα αν τα δάση ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ, εμείς ΘΑ ΤΑ ΑΝΑΔΑΣΩΣΟΥΜΕ

δηλαδή θα καταστρέψουμε και την τελευταία ελπίδα να ξαναγίνει δάσος...

Κοινωνική σκοπιά: κι εδώ οδυρμό έχουμε. Που θα πάτε σαββατοκύρικακο μικρα κουτα εργαζόμενα ελληνάκια? Στο δάσος? αυτό καηκε... πατε θάλλασα που αυτή δέν καίγεται έυκολα (εξάλλου το νερό και το πετρέλαιο υγρά είναι...)

Οικιστική σκοπιά: Θα αποτύχει που θα αποτύχει η αναδάσωση, γιατί να μήν σπείρουμε γκαζόν, πισίνες, βίλες και μερικά καζίνα? μια χαρά θέα δέν έχει?

Εξάλλου μία ματαιοδοξία την έχουμε... το τετραγωνικό με θέα την αιθαλομίχλη το θέλουμε. ειδικα αφου είμαστε δικηγόροι, πολιτικοί, τραγουδιάρηδες στις πίστες και πλουσιόπαιδα εφοπλιστών... Πως να το κρύψωμεν άλλωστε... το φυσάμε!

το φυσάμε και το αποχαρακτηρίζουμε, το φυσάμε και το χτίζουμε! Τοσο απλά ούτε ο θεός δεν έδωσε πνοή στον άνθρωπο! (ε ρε αλάτι στο τσιμέντο που σας χρειάζεται)

business σκοπιά: τα χεράκια τα τρίψαμε. θα πουλήσουμε οικόπεδα σε αυτους που τα φυσάνε, Θα ανοίξουμε καφετέρειες οπου ο φραπές θα κάνει 100€, εστιατόρια gourmet με συνταγές απο ανανά και καζίνο με κουλοχέρηδες που είναι... κουλοί...

Κλείνοντας

ΝΤΡΟΠΗ σε ολους μας. ΣΕ ΟΛΟΥΣ μα ποιό πολύ σε ΕΜΑΣ

-> που δέν μάθαμε τρόπους. Γιατι το να πετάς σκουπίδια είναι ΚΑΙ θεμα τρόπων.

-> που δέν μάθαμε οικονομία. Δέν ζήσαμε κανέναν πόλεμο και καμμιά κακουχία για να μάθουμε την εξοικονόμηση. Τελικά μάλλον πρέπει...

->Που δεν ξέρουμε να ψηφήζουμε. Γενικά δέν ξέςρουμε τι πάει να πεί δημοκρατία και πολιτική. Καφιόμαστε μετά οτι είμαστε απόγονοι των αρχαίων ελλήνων. BULLSHIT i say!

-> Δέν σεβόμαστε τα παιδιά μας, που στο κάτω κάτω αυτά θα πάθουν καρκίνο, θα υποφέρουν απο ασθμα και αλλεργίες.

και άλλα πολλά...

Μέχρι το επόμενο post σκαλίστε την μύτη σας. Πολλές απαντήσεις κρύβονται εκειμεσα...