Νέος χρόνος: Γκρίνια, ταξίδια και… πεταλούδες.

Κάπως έτσι ξεκινάει ο καινούριος χρόνος και δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό…

Αναρωτιέμαι εφόσον δεν πρόκειται να αλλάξουμε μυαλά ή έστω

να αλλάξει κάτι σε τούτον τον μάταιο κόσμο. Γιατί αλλάζουμε χρόνο κάθε 365 ημέρες και δεν αλλάζουμε κάτι άλλο; Πολύ βαθύ, ε; Πάμε παρακάτω.

Οι ημέρες εμπερικλείουν πολύ γκρίνια από όλες τις πλευρές. Όπως λένε κάποιοι “It’s hard being me” και τώρα τελευταία τείνω να τους καταλαβαίνω. Χωρίς δεύτερη σκέψη η φωνή ενάντια σε κάποιο πρόσωπο είναι κλασσική πρακτική μερικών, μόνο που κάποια μέρα, θα έρθει η στιγμή που η φωνή θα προκαλέσει μία άλλη φωνή, ποιό δυνατή η οποία θα τους φέρει αντιμέτωπους με πολλές αλήθειες που είτε δεν τις ξέρουν, είτε δεν θέλουν να τις δουν. Τότε τι θα κάνουν ρε παιδιά; Θα εκραγούν; Μην φωνάζετε στα αγαπημένα σας πρόσωπα επί μονίμου βάσεως διότι υπάρχουν δύο πλευρές σε κάθε διαφωνία και καμιά φορά το μόνο που θα καταφέρετε είναι να ρίξετε τις γέφυρες…

Το επικείμενο ταξίδι στην Γαλλία έρχεται όλο και ποιό κοντά ενώ μερικά πράγματα που δεν έχουν γίνει με βαραίνουν. Θα πρέπει να κάνω εξουσιοδοτήσεις την δευτέρα το πρωί. Την ίδια ημέρα το απόγευμα φεύγουμε οπότε ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά. Αλήθεια, τα ΚΕΠ γιατί δεν είναι ανοιχτά τα σαββατοκύριακα;

Οι βαλίτσες και τα πράγματα είναι ένα άλλο μανίκι. Τρελά γεμίσματα, αποφάσεις για το τί θα πάρω και τί όχι μία τρέλα. Η λέξη πανικός είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Δεν γίνεται να ταξιδέψω χωρίς άγχος;

Τέλος, Bayonetta. Έχω πρήξει τους πάντες με δαύτο. Τρελό παιγνίδι και το ότι το πήρα πριν φύγω είναι ένας καλός οιωνός. Oh well…

το Layout του Blog θέλω να το αλλάξω. Άλλα βαριέμαι.. τί με έχει πιάσει; Σιγά σιγά θα το αλλάξω κι αυτό… Πρέπει να σας λέω και τα νέα μου…