Le Paris μέσα σε μία ημέρα και κάτι ψιλά!

Σήμερα έκανα μία διαπίστωση! Το μετρό του Παρισιού έχει ρόδες με ελαστικά και δεν είναι τροχήλατο! Την κατεύθυνση την δίνουν άλλες μικρότερες ρόδες με ελαστικά που εφάπτονται σε ειδικές ράγες στις πλευρές της “Γραμμής”. Γι αυτό χοροπηδάει συνέχεια… Συναρπαστική ανακάλυψη.

Η ημέρα σήμερα ξεκίνησε απλά και περίεργα. Δεν είχαμε πολυκοιμηθεί το βράδυ. Η στεγνή ατμόσφαιρα είχε κάνει τσιμέντο τα κακάδια στην μύτη μου και το στόμα μου κολλούσε και ήθελα συνέχεια νερό.

Κατεβήκαμε για πρωινό στην τραπεζαρία. Γινόταν πανικός αφού είχαν κατέβει σχεδόν όλοι για το πρωινό.

Δεν υπήρχαν ομελέτες, λουκάνικα και τηγανιτά αυγά (τα αγγλοαμερικάνικα δηλαδή). Φάγαμε τυρί κρέμα, κρουασάν με σοκολάτα και σταφίδες, μηλόπιτα, γιαούρτι με φρούτα, μαρμελάδες, βούτυρα και ένα πράγμα που έμοιαζε με φρουτόκρεμα. Ήπιαμε τον κλασσικό Cafe au Lait και τα ξεπλύναμε όλα με πορτοκαλάδα και νερό. Ένα πλήρες πρωινό που μας κράτησε αρκετές ώρες.

Βγαίνοντας για βόλτα, ανακάλυψα πόσο πολύ-πολιτισμικό είναι το Παρίσι. Υπάρχουν παντού ταϊλανδέζικα, κινέζικα, τούρκικα, γιαπωνέζικα, βιετναμέζικα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι μπορεί να δοκιμάσει ο οποιοσδήποτε, οποιαδήποτε κουζίνα του κόσμου. Αρκετά από αυτά φαίνονται να είναι ανοιχτά εδώ και καιρό, και μάλιστα με αρκετό κόσμο. Οι παριζιάνοι έχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες για διαφορετικές γεύσεις απ’ ότι οι αθηναίοι…

Σήμερα δοκίμασα έναν μπερέ. Για πλάκα. Ανακαλύψαμε με έκπληξη ότι… μου πηγαίνει! Έτσι, αγοράσαμε για πρώτη φορά στα χρονικά έναν μπερέ τον οποίο θα φοράω σχεδόν καθημερινά. Όλοι με αποκαλούν ζωγράφο από εδώ και πέρα. Κάλλιο να σου βγει το μάτι..

Κάναμε πολύ ποδαρόδρομο. Μπήκαμε σε μαγαζιά, βγήκαμε από μαγαζιά, πήραμε εισιτήρια για το TGV τα οποία ήταν ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ. Χώρια που ο σταθμός είναι πραγματικά τεράστιος.

Μιλώντας για τεράστια και πανάκριβα πράγματα, επόμενη στάση από τον σταθμό του TGV, ήταν ο ουρανοξύστης Montparnasse. Ένα τεράστιο κτήριο 210 μέτρων που υψώνεται πάνω από το Παρίσι και αποτελεί το ψηλότερο κτήριο του.

Από την κορυφή, υπάρχει η δυνατότητα να δει κάποιος τα κεραμίδια της πόλης σε 360 μοίρες. Όμως η τσουχτερή τιμή του (10.50€ το άτομο) δεν αφήνει περιθώρια για επισκέψεις. Έτσι λοιπόν, εγκαταλείψαμε την ιδέα και συνεχίσαμε την βόλτα μας…

Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και είπαμε να επισκεφτούμε το μίνι μάρκετ απέναντί από το ξενοδοχείο μας για να φάμε κατιτίς. Πρόκειται για ένα μίνι μάρκετ με εβραϊκά προϊόντα με μία πολύ φιλόξενη και χαμηλών τόνων κυριούλα που φαινόταν να πενθεί. Άραγε τι ιστορία να κουβαλάει πίσω της;

Εκείνο το απόγευμα πήγαμε προς Champs Elysees ή, όπως τα αποκαλούμε εμείς “χαϊδευτικά”, τα Ηλίθια Παιδία.

Τα μαγαζιά ήταν όπως πάντα στολισμένα μέχρι αηδίας, με το κεντρικό κατάστημα της Luis Vuitton να είναι το ποιό κακόγουστο απ’ όλα. Αλήθεια, αφού οι τσάντες της είναι ψιλοεκτρώματα, και πανάκριβες (πόσο μάλλον πρακτικές) γιατί συνεχίζουν να τις αγοράζουν;

Βρήκαμε παρτέρια και παγωμένα σιντριβάνια γεμάτα με λαμπιόνια όπως θα δείτε στις φωτογραφίες. Τα πάντα είναι παγωμένα και ενώ πλησιάζαμε στην Place De la Concorde (πλατεία ομονοίας ελληνιστί) τόσο το κρύο μεγάλωνε και ο πανοραμικός τροχός ήταν όλο και ποιό επιβλητικός.

Ας μην ξεχάσω και το κεντρικό κατάστημα Virgin Megastore στο οποίο μπήκαμε μετά από παρότρυνση του Antonio. Μπορεί να μην ήταν FNAC, αλλά είχε μία σεβαστή ποικιλία από καλούδια προς κατανάλωση. Φυσικά η μητέρα μου δεν αντιστάθηκε στο τριπλό CD με τα καλύτερα του Frank Sinatra και της Doris Day, κι εγώ δεν αντιστάθηκα να εισάγω τα CD’s στο iTunes για να τα έχω και να τα ακούω κάθε φορά που το χιόνι θα κάνει την εμφάνισή του στις στέγες του Παρισιού ή της Rennes…