Η όπερα του Παρισιού το βράδυ.
Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στην οδό Opera Cadet, ενα παρακλάδι της τεράστιας λεωφόρου Lafayette, μία ανάσα και από την ομώνυμη Gallerie και την φημισμένη όπερα του Παρισιού.
Προσπαθώ να φέρω την προηγούμενη μέρα στο μυαλό μου ώστε να μεταφέρω το κλίμα της. Είναι αδύνατον, αλλά θα κάνω μία προσπάθεια…
Το χθεσινό πρωινό ήταν αγχωτικό. Αυτό το θυμάμαι καλά. Ξύπνησα γρήγορα, ήπια έναν γρήγορο εσπρέσο, ντύθηκα και πλύθηκα στο φτερό για να πάμε με την μητέρα μου για δουλειές της τελευταίας στιγμής. Ομολογώ ότι δεν είχα συνειδητοποιήσει που θα πήγαινα.
Στην τράπεζα, που θα έβαζα σαν δεύτερο δικαιούχο την μητέρα μου στον συμβεβλημένο λογαριασμό που θα παίρνω τα λεφτά του ΙΚΥ, βρήκαμε μία απρόσμενη ανακάλυψη η οποία μας κόστισε χρόνο, αλλά στην μητέρα μου που ήταν ο άμεσος θιγόμενος, κόστισε πολύ ψυχολογικά μιας που ανακάλυψε ότι μερικοί άνθρωποι εμπιστοσύνης, δεν είναι και τόσο έμπιστοι τελικά…
Το ταξίδι μας έγινε με αεροπλάνο της νέας πλέον Ολυμπιακής Αεροπορίας που είναι ιδιωτική. Όπως το είχα προβλέψει, η ιδιωτικοποίηση της εταιρίας συνεπάγεται με όφελος του καταναλωτή. Εκτός από το ολοκαίνουριο airbus (δεν θυμάμαι αριθμό αλλά μύριζε σαν καινούριο αυτοκίνητο) οι αεροσυνοδοί ήταν πάνω-κάτω όλη την ώρα για να σερβίρουν τσάι αναψυκτικά και καφέ, και φάγαμε ένα υπέροχο γεύμα για τα δεδομένα του αέρα.
Το γεύμα απαρτιζόταν από χωριάτικη σαλάτα σε ατομικό μέγεθος, ζεστό ψωμί, κρακεράκια, βούτυρο, τυρί-κρέμα, ενώ το κυρίως πιάτο ήταν μπιφτέκια φούρνου με πατάτες και καρότα. Πεντανόστιμο και ζεστό. Βέβαια η αλουμινένια συσκευασία έκαιγε ολόκληρη και έκαιγε και τα δάχτυλα.
Φτάνοντας στο Charles de Gaulle ανακάλυψα ένα κακάσχημο αεροδρόμιο με τα τσιμέντα του εκτεθειμένα χωρίς σοβάδες. Όμως παρατήρησα ότι υπάρχουν διάφορες κονσόλες σε stands για τους ταξιδιώτες, με κορυφή κάτι μικρά κουτιά που είχαν μέσα τους Gamecubes. Κατά τα άλλα, οι τεράστιοι κυλιόμενοι διάδρομοι είναι μεγάλη ξεκούραση για τους ταξιδιώτες.
Φτάνοντας στο Παρίσι για ακόμα μία φορά (γιατί έχω ξανάρθει) με εξέπληξε ευχάριστα. Πρόκειται για μία πόλη που αν μπορούσες να την δεις απο 1000 διαφορετικές γωνίες, θα έβλεπες 1000 διαφορετικές πόλεις.
Αποφασίσαμε, αφού τακτοποιήσουμε τα πράγματά μας, να καλέσουμε έναν φίλο, τον Αντόνιο και να πάμε κάπου να πιούμε ένα τσάι.
Η τεράστια Gallerie Lafayette. Ενας παράδεισος καταναλωτισμού που καλύπτει 4 οικοδομικά τετράγωνα!
Στον δρόμο χαζέψαμε τα κτίρια και τα λοιπά, ενώ τράβηξα και φωτογραφίες. Καταλήξαμε σε ένα ξεπεσμένο εστιατόριο/καφέ, με τον decadance αέρα και προκάτ μηλόπιτα και μούς σοκολάτα.
Σήμερα, ήρθε η ώρα για την δεύτερη Παριζιάνική περιπέτεια. Θα πάμε στον σταθμό Montparnasse για να κλείσουμε εισιτήρια για το TGV για την Παρασκευή και μετά ώρα για αλήτεμα και “γλείψιμο της βιτρίνας” όπως αποκαλούν το Window shopping οι γάλλοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου